Het darmmicrobioticum

Het menselijk lichaam telt verschillende microbiota, in functie van het gekoloniseerde oppervlak: mond, huid, longen, vagina, spijsverteringsstelsel, ...

Een microbioticum is een geheel van niet-pathogene micro-organismen (of commensalen) die in een specifieke omgeving leven in een gastheer.
Het bevat in hoofdzaak bacteriën, maar ook virussen, schimmels en microscopisch kleine parasieten.
Elk van deze microbiota bestaat uit ongeveer 350/450 verschillende bacteriesoorten (het aantal varieert naar gelang van de studies), waarvan slechts een tiende bij elk individu wordt teruggevonden.
Dit is als het ware de ‘harde kern’.

Elke mens heeft dus zijn eigen microbiotasignatuur

Het darmmicrobioticum, ook wel ‘darmflora’ genoemd, is het belangrijkste van alle microbiota.
Er zitten gemiddeld 100.000 miljard kiemen in (meer dan het aantal cellen in het menselijk lichaam) en heeft een totaalgewicht van 1 tot 3 kilo.
Het bevindt zich hoofdzakelijk in de dunne en dikke darm, is verdeeld over het oppervlak van het epitheel en bestaat hoofdzakelijk uit nuttige bacteriën, met uiteenlopende werkingsmechanismen en producties (metabolieten).
Het darmmicrobioticum, een echt ‘orgaan’ op zich, is rechtstreeks betrokken bij de spijsvertering:
Het speelt nog verschillende andere rollen in ons organisme, waaronder metabole, immuun- en neurologische functies.

Daarom kunnen we zeggen dat het darmmicrobioticum een ‘superorganisme’ is

Elk microbioticum wordt geleidelijk opgebouwd vanaf de geboorte, door contact met de kiemen van de moeder en de omgeving.
Belang van de geboorte: bij een keizersnede wordt het kind steriel geboren en gekoloniseerd door omgevingskiemen, bij een natuurlijke geboorte wordt het gekoloniseerd door de vaginale microbiota van de moeder (vandaar het belang van de kwaliteit van de vaginale microbiota tijdens de zwangerschap).

Onder invloed van een gevarieerde voeding, de genetica, de mate van hygiëne, de medische behandelingen en de omgeving, evolueert zijn samenstelling kwantitatief en kwalitatief tijdens de eerste levensjaren, om zich te stabiliseren op de leeftijd van 4 jaar.
Dit fragiele evenwicht kan in de loop van ons bestaan door verschillende factoren worden verstoord.
Stress, ziekte, virale, bacteriële of parasitaire infecties, medische behandelingen (antibiotica, PPI's, orale anticonceptiva in het bijzonder), veranderingen in de voeding, ...
Het microbioticum is geen verzameling onafhankelijke microben, maar een gestructureerd systeem met vele logische en onderlinge relaties.
Het teveel aan pathogene kiemen of het tekort aan nuttige kiemen, de beperking van de biodiversiteit of de vermindering van het aantal microbiële genen wijzen op een DYSBIOSIS.
We kunnen zeggen dat dysbiose een breuk is van de symbiose met het microbioticum van de gastheer.
Tal van studies tonen het verband aan tussen dysbiose en vele ontstekings- en immuunziekten.

De behandeling van intestinale dysbiose berust hoofdzakelijk op het gebruik van natuurlijke oplossingen.
- Vaak is eerst een reiniging van de darm nodig met een krachtig natuurlijk anti-infectiemiddel in combinatie met een enzymenoplossing voor het verbeteren van de spijsvertering.
- Een tweede stap is het behandelen van de poreusheid of hyperpermeabiliteit van de darmwand.
- Ten slotte moet het microbioticum weer in evenwicht worden gebracht door de toediening van microbiota (probiotica). Het is raadzaam om een gezonde levensstijl aan te nemen: minder of geen gebruik van tabak en alcohol, regelmatige lichaamsbeweging, een dieet dat rijk is aan vezels en gefermenteerde producten, bronnen van prebiotica
- In extreme gevallen kunnen ontlastingstransplantaties (natuurlijke implantatie van een gezond microbioticum) worden voorgeschreven.