Wat is darmhyperpermeabiliteit?

Darm- of intestinale hyperpermeabiliteit wordt in het Engels ook ‘Leaky Gut Syndrom’ genoemd (lekkendedarmsyndroom).

De verstoring van de normale functie van de darmwand kan een rol spelen bij het ontstaan van veel chronische ontstekingsziekten.

Ze veroorzaakt chronische, vaak laaggradige ontsteking in het hele lichaam, waarvan wordt aangenomen dat ze de oorzaak is van vele chronische aandoeningen, waaronder auto-immuunziekten, diabetes type 1, diabetes type 2, leververvetting, chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie, algodystrofie (complex regionaal pijnsyndroom), reumatoïde artritis, lupus, migraine, multiple sclerose en autisme.

Op zich wordt intestinale hypermeabiliteit niet gevoeld.
De eerste indirecte tekenen zijn een opgeblazen gevoel of diarree.
Daarna volgen de symptomen van de verschillende en meervoudige pathologieën die zich in de loop der jaren zullen ontwikkelen.
• Chronische diarree, constipatie, winderigheid of een opgeblazen gevoel
• Voedingstekorten
• Verstoord immuunsysteem
• Hoofdpijn, brain fog, geheugenverlies, concentratieproblemen
• Overmatige vermoeidheid
• Huiduitslag en problemen zoals acne, eczeem of rosacea
• Zin in suiker en koolhydraten
• Artralgie, fibromyalgie
• Depressie, angst, ADHD
• Auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis, lupus, coeliakie, de ziekte van Crohn, de ziekte van Hashimoto ...

De belangrijkste functie van de dunne darm is water en voedingsstoffen uit de voeding opnemen, terwijl wordt voorkomen dat pathogene microben, macromoleculen en toxines het lichaam binnendringen.
Deze rol van selectieve filter wordt verzekerd door een dikke laag epitheelcellen (de enterocyten) die met elkaar verbonden zijn door tight junctions.
De enterocyten zorgen voor actief transcellulair transport van de voedingsstoffen naar het lichaam. Ze produceren enzymen die in staat zijn grote moleculen uit de voeding af te breken tot kleinere deeltjes (aminozuren, eenvoudige suikers en vetzuren), voordat ze worden geabsorbeerd en in de bloedbaan terechtkomen.
De tight junctions vormen de omgeving voor een passief paracellulair transport. Water, ionen en bepaalde kleine moleculen gebruiken deze route om de biochemische mechanismen van het menselijk lichaam te reguleren.
In fysiologische toestand laten tight junctions slechts een klein aantal kleine moleculen door (maximaal 60 ångström). Soms echter raken de tight junctions los en neemt de ruimte tussen de enterocyten toe: de permeabiliteit neemt dan toe, waardoor grotere moleculen door de darmbarrière kunnen dringen.
In pathologische toestand wordt deze abnormale doorgang van grote deeltjes het ‘lekkende darmsyndroom’ genoemd. ('leaky gut syndrome' in het Engels).